Eddy werd in de nadagen van mei  ’68 op de schoolbanken gegrepen door de ideeën van Pater Luc Versteylen. De aandacht voor het kleine, het zwakke en het stille  van het toenmalige Agalev spraken hem aan.  In zijn werk als begeleider in O.C. Sint-Ferdinand heeft hij het voorrecht  zich te kunnen bekommeren om het kleine, het zwakke.  Stilte vindt hij in het Schulensbroek,  in de Goeren, in zijn hoogstamboomgaard , groentetuin en tussen zijn schapen.  Stilte, eenvoud en spiritualiteit zoekt hij ook op zijn jaarlijkse voettocht naar Santiago de Compostella.

Het was niet altijd makkelijk als ‘Agalever’ of Groene jongen.  Als zoon van een landbouwer vragen stellen bij het gebruik van pesticiden, overbemesting en monocultuur werd in het agrarische Lummen niet altijd in dank afgenomen. Wanneer er iets fout liep was het de schuld van de ‘Groen’.  Door die kritiek speelde soms de gedachte om op te geven.

Eddy is (terecht) trots dat hij mee heeft gewerkt aan de oprichting, eind jaren zeventig, van de Jeugdraad in Lummen en het Buurthuis in Linkhout (het huidige d'Addarios). Met deze initiatieven beoogde hij meer inspraak voor de jongeren in de buurt en gemeente.

Na zijn deelname aan provinciale verkiezingen voor Agalev en later de  kamer verkiezingen voor Groen! , kon het initiatief tot het oprichten van een Groene partij in Lummen niet uitblijven. Hij is blij dat Groen op eigen kracht naar de verkiezingen trekt en is fier op de enthousiaste groep.

Voor hem mag het in onze samenleving allemaal wat stiller,  wat trager en kalmer, wat kleiner, properder  en veiliger, wat samenhoriger , rechtvaardiger,  verscheidener en ….       een beetje Groener!